Kto wymyślił galerie handlowe?
Jak wielkim kłopotem i smutkiem dla wielu okazał się brak dostępu do centrów handlowych. Młode pokolenie uznaje galerie za rzecz oczywistą. Starsi wiedzą, że bez nich da się żyć, bo tak było przez całe dzieciństwo i młode lata.
Koncentracja wielu różnych punktów handlowych i usługowych, przystosowana do kompleksowej obsługi klientów, stanowiąca swoiste miasteczko komercji jest wynalazkiem współczesności, wzorowanym na… targu.
Pierwsze tzw. domy towarowe były budynkami jednej firmy lub grupy, która zazwyczaj sama sprzedawała swoje produkty (jak np. istniejący Harrods w Londynie) pod własną marką. Te dość luksusowe sklepy zaczęły tracić rynek w XX wieku i wpuszczać inne marki sklepów pod własny dach.
W 1965 roku otwarto Southdale Center w Edinie – pierwsze nowoczesne, w pełni zamknięte centrum handlowe, na którego wzór zaczęto budować od tej pory wszystkie inne. Drugstore, czyli nowe centra handlowe oprócz zakupów oferowały także rozrywkę. W tym można też doszukać się analogii do dawnych placów targowych, gdzie oprócz przekupek bywał ktoś dający popisy lub mając zachwycające zwierzaki.
Ciekawym przykładem centrum handlowego jest Główny Powszechny Dom Towarowy (GUM w Moskwie) – za czasów socjalizmu znacjonalizowany (powstał na miejsce bazaru i chaotycznej sprzedaży w zniszczonej przez wojska napoleońskie Moskwie) i traktowany jako dom towarowy pod jedną marką (zasadniczo właścicielem domu i wszystkich sklepów było państwo).
Wraz z przemianami ustrojowymi w wielu krajach Europy, również wu nas, zmieniano przeznaczenie słabnących zakładów przemysłowych, tworząc w nich galerie. Radomska Metalurgia czy Rzeszowskie Zakłady Graficzne ustąpiły sile handlu.
W Polsce pierwszym centrum handlowym była warszawska Panorama otwarta w 1993 r. przy al. Witosa. Obecnie największe polskie centrum handlowe nie jest w stolicy, tylko przy południowej granicy Wrocławia. To Bielany w Bielanach Wrocławskich, ich powierzchnia wynosi 145 000 m².
.
