Od jedwabnych woreczków do torebek herbacianych

Fot. Teekanne

Historia papierowej torebki rozpoczęła się w roku 1904. W tym okresie herbatę transportowano w specjalnych żelaznych puszkach. Tomas Sallivan postanowił przełożyć zioła w jedwabne woreczki. Takie rozwiązanie było nie tylko wygodne dla kupców, ale i atrakcyjne dla klientów. Natomiast ówcześni wielbiciele herbaty stwierdzili, że można parzyć herbatkę nie wyjmując jej z woreczków, w których została dostarczona. Jednak na dłuższą metę takie rozwiązanie nie było opłacalne, ponieważ jedwab był i jest materiałem bardzo drogim.

Trochę później inny innowator – Adolf Rambold, wpadł na pomysł, by produkować torebki herbaciane z gazy. W związku z tym, w roku 1929 produkt ten dostępny był już na rynku. Na wyprodukowanie torebek w latach 30-ch wykorzystano około 7 mln metrów gazy! Taki materiał zostawiał jednak specyficzny smak, zmieniając tym samym walory smakowe herbaty.

Kolejny krok w rozwoju torebek na herbatę zrobił Faye Osborne, pracownik jednej z amerykańskich fabryk papierniczych. Osborne długo szukał materiału, który mógłby zastąpić gazę. W okresie II wojny światowej eksperymenty te zostały zawieszone ze względu na to, że wszystkie surowce były przeznaczone na cele wojenne. Dopiero po jej zakończeniu Osborne kontynuował swoje próby. Wtedy też wynaleziono materiał, który używamy do dziś.

Warto też wspomnieć, że kiedyś torebki sklejano. Klej jednak, podobnie jak gaza, wpływał na smak napoju. Dopiero w 1949 roku firma Teekanne wprowadziła na rynek torebkę dwukomorową. Jest ona produkowana z najdelikatniejszego papieru filtracyjnego, a do jej mocowania używa się specjalnej metalowej zaczepki. Herbata umieszczana jest w dwóch komorach, co pozwala wydobyć w pełni nasycony smak i aromat parzonego napoju.