Tynki cienkowarstwowe - rodzaje i zastosowanie

Fot. www.docieplenia-profil.pl

Metoda lekka mokra jest najpopularniejszą metodą ociepleń ścian zewnętrznych budynku. Nazywana inaczej metodą BSO (bezspoinowy system ociepleń) opiera się na przymocowaniu do ścian budynku izolacji termicznej w postaci płyt styropianowych lub z wełny mineralnej i pokryciu ich cienkowarstwowym tynkiem o grubości od 1 do 3 mm.

Rodzaje tynków cienkowarstwowych

Na rynku dostępne są cztery główne rodzaje tynków cienkowarstwowych - mineralne, akrylowe, silikonowe i silikatowe. Tynki mineralne i silikatowe oparte są na spoiwach mineralnych, zaś akrylowe i silikonowe - na organicznych. Różnią się między sobą zarówno cechami chemicznymi, paroprzepuszczalnością, nasiąkliwością, jak i stopniem palności czy właściwościami elektrostatycznymi.

Tynki mineralne - ich spoiwem jest cement, wapno oraz szkło wodne potasowe. Charakteryzują się obojętnością elektrostatyczną, co oznacza, że elewacja przez dłuższy czas wygląda świeżo i jest zabezpieczona przed pojawieniem się na niej drobnoustrojów. Tynki mineralne cechują się dobrą paroprzepuszczalnością, nazywane są materiałem “oddychającym”. Pomimo, że są trwałe, to często zdarza się, że wymagają pomalowania farbami elewacyjnymi. Są najtańsze wśród wszystkich tynków, ale posiadają wąską paletę kolorów.

Tynki akrylowe (żywiczne) - wykonane są na bazie polimerów i żywicy akrylowej. Ich cechą charakterystyczną jest duża elastyczność i odporność na wodę, która może prowadzić do wystąpienia wykwitów solnych. W porównaniu do tynków mineralnych posiadają dużo mniejszą paroprzepuszczalność - nie zaleca się ich stosowania na ściany ocieplane wełną mineralną. Tynki akrylowe dostępne są w wielu wersjach kolorystycznych, jednak należy pamiętać, że nasycone barwy bledną pod wpływem promieni słonecznych.

Tynki silikonowe - cechują się wysoką odpornością na zabrudzenia oraz czynniki atmosferyczne. Mają dobre właściwości paroprzepuszczalne oraz charakteryzują się zachowywaniem koloru przez długi okres czasu. Tynki silikonowe występują w sprzedaży w największej liczbie dostępnych kolorów, jednak ich cena jest najwyższa ze wszystkich tynków cienkowarstwowych.

Tynki silikatowe - zostały wytworzone na bazie spoiwa mineralnego, jakim jest szkło wodne, przez co elewacja chroniona jest przed korozją i posiada dobrą paroprzepuszczalność. Dzięki odporności na działanie agresywnych związków chemicznych, tynki silikatowe mogą być stosowane w miejscach o dużym zanieczyszczeniu powietrza. Występują na rynku w ograniczonej liczbie barw - głównie pastelowych.

Tynk cienkowarstwowy - aplikacja

Pomimo, iż tynki cienkowarstwowe różnią się między sobą właściwościami, to sposób ich nakładania na budynek jest bardzo zbliżony.

Przed przystąpieniem do prac należy zadbać o prawidłowe przygotowanie podłoża oraz dopilnować, aby wykonać ją przy odpowiedniej temperaturze i wilgotności powietrza. Optymalna temperatura mieści się w przedziale od 5°C do 25°C - zbyt niska może spowodować odrywanie tynku od powierzchni ścian, natomiast zbyt wysoka - prowadzić do wystąpienia przebarwień. Podłoże, na które zostanie położony tynk cienkowarstwowy powinno być czyste, wzmocnione środkiem gruntującym i pokryte masą podkładową.

Tak przygotowaną powierzchnię można już pokryć warstwą tynku cienkowarstwowego, której grubość powinna odpowiadać grubości ziaren tynku. Po aplikacji należy go odpowiednio rozprowadzić po ścianie, wyrównać niedoskonałości oraz zabezpieczyć siatką ochronną do czasu całkowitego wyschnięcia i ustabilizowania masy tynkarskiej.

Jaki tynk wybrać

Wybór odpowiedniego rodzaju tynku zależy przede wszystkim od materiału izolacyjnego, który został użyty do ocieplenia budynku. W przypadku, gdy dom był ocieplany wełną mineralną nie zaleca się pokrywać go tynkiem posiadającym niewielki współczynnik przepuszczalności pary wodnej, a taką właśnie cechą charakteryzuje się tynk akrylowy.

Następnym czynnikiem, który powinno wziąć się pod uwagę jest otoczenie w jakim znajduje się budynek - czy usytuowany jest w dzielnicy przemysłowej, przez co narażony na większą ilość spalin i pyłów? – a może w okolicy terenów zielonych w postaci parku lub lasu, gdzie występuje duże zawilgocenie powietrza? Odpowiedź twierdząca na pierwsze z pytań będzie sygnalizować, że tynk powinien wyróżniać się zwiększoną odpornością na zabrudzenia (np. tynk silikonowy), dzięki czemu fasada budynku zachowa swój estetyczny wygląd przez długie lata. Występowanie w okolicy większych skupisk zieleni to informacja, że budynek narażony jest na zawilgocenia, co sprzyja pojawieniu się drobnoustrojów, warto więc w tej sytuacji przy wyborze tynku zwrócić uwagę na cechę, jaką jest niewielka nasiąkliwość (np. tynk akrylowy).

Powyższy tekst jest fragmentem obszerniejszego artykułu prezentującego porównanie najpopularniejszych tynków cienkowarstwowych, stosowanych przy wykańczaniu prac dociepleniowych metodą lekką mokrą. Pełna wersja publikacji znajduje się na blogu firmy budowlanej Profil – www.docieplenia-profil.pl